خدیجه
خدیجه بنت خویلد (حدود 555 - نوامبر 619 میلادی) نخستین همسر و نخستین پیرو پیامبر اسلام، محمد، بود. خدیجه، دختر خویلد بن اسد، یکی از چهرههای برجسته قبیله قریش در مکه و تاجری موفق به شمار میرفت.
در اسلام، خدیجه به عنوان "مادر مؤمنین" شناخته میشود و جایگاه ویژهای دارد. او یکی از چهار "بانوی بهشتی" است که در کنار آسیه، مریم، و دخترش فاطمه، مورد تکریم قرار میگیرد. حضرت محمد به مدت ۲۵ سال تنها با او زندگی مشترک داشت.
مادر خدیجه، فاطمه بنت زائده که در سال ۵۷۵ میلادی درگذشت، از اعضای قبیله امیر بن لؤی قریش بود و نسب او با مادر حضرت محمد مشترک بود.
پدر خدیجه، خویلد بن اسد، تاجری معتبر و رهبر قبیلهای بود. بر اساس برخی گزارشها، او حدود سال ۵۸۵ میلادی در جنگ فجار جان باخت، اما گزارشهای دیگر حاکی از آن است که هنگام ازدواج خدیجه با حضرت محمد، هنوز زنده بود. خویلد همچنین خواهری به نام ام حبیب بنت اسد داشت.
خدیجه بنت خویلد نه تنها اولین پیرو اسلام بود، بلکه یکی از بزرگترین حامیان معنوی و اجتماعی حضرت محمد نیز به شمار میرفت. او در شرایطی که جامعه مکه با شک و تردید به پیام جدید نگریسته و بسیاری با پیامبر دشمنی میورزیدند، با ایمان راسخ خود به اسلام و پیامبر، به دیگران نشان داد که این دین نوپا از ارزش و حقیقت برخوردار است. حمایتهای بیدریغ او از حضرت محمد در آغاز مأموریت پیامبریاش، نقش مهمی در تقویت پایههای اسلام و افزایش اعتماد به نفس پیامبر داشت.
خدیجه همچنین نمونهای برجسته از قدرت و استقلال زن در تاریخ اسلام است. در جامعهای که زنان اغلب در سایه مردان قرار داشتند، خدیجه به عنوان یک تاجر موفق و مستقل توانست از ثروت و منابع خود برای حمایت از پیامبر و گسترش اسلام بهره ببرد. این نقش او نه تنها در آن زمان، بلکه در تمام تاریخ اسلام به عنوان الگوی زن مسلمان و پیشرو، مورد تجلیل و تقدیر قرار گرفته است.
علاوه بر این، خدیجه تأثیر عمیقی بر خانواده و نسلهای آینده اسلام داشت. فرزندان او، به ویژه فاطمه زهرا، از او به عنوان یک مادر مهربان و باایمان بهرهمند شدند. نقش خدیجه در تربیت فرزندان و انتقال ارزشهای اسلامی به نسلهای بعد، یکی از عوامل مهم در ادامه و گسترش اسلام در دوران پس از وفات پیامبر بود. خدیجه با ایمان قوی، شجاعت، و حمایت بینظیر خود از پیامبر، همچنان به عنوان یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین زنان در تاریخ اسلام شناخته میشود.